Karanlık bir kış sabahı, deniz fenerinin hemen ardındaki taş kulübede bir kadın yaşardı.
Her sabah, okyanusa karşı dua eder, kaybolmuş denizciler için bir mum yakardı.
Göğsünde taşıdığı haç, sadece bir inanç simgesi değil, aynı zamanda bir anıydı: denize veda etmiş sevgilisinin son hediyesi.
Altın dokusu, güneşin ilk ışığını yakalarken; pırlantaları geceleri yıldızları anımsatırdı.
Kadın, o haçı takarken hep aynı sözü fısıldardı:
"Karanlıkta bile yolu bulurum; senin ışığınla."
İLETİŞİME GEÇİN